Wiersz D. Gellner „Zły humorek”

Jestem dzisiaj zła jak osa!

Złość mam w oczach i we włosach!

Złość wyłazi mi uszami i rozmawiać nie chcę z wami!

A dlaczego?

Nie wiem sama.

Nie wie tata, nie wie mama...

tupię nogą, drzwiami trzaskam

i pod włos kocura głaskam.

Jak tupnęłam lewą nogą nadepnęłam psu na ogon.

Nawet go nie przeprosiłam

– taka zła okropnie byłam.                                                          ZŁOŚĆ

Mysz wyjrzała z nory:

- Co to za humory?                                                                       ZDZIWIENIE

Zawołałam: - Moja sprawa! Jesteś zbyt ciekawa.

Potrąciłam stół i krzesło,

co mam zrobić, by mi przeszło?!

Wyszłam z domu na podwórze,

wpakowałam się w kałużę.

Widać, że mi złość nie służy, skoro wpadłam do kałuży.

Siedzę w błocie, patrzę wkoło,

wcale nie jest mi wesoło...                                                            SMUTEK

Nagle co to?

Ktoś przystaje. Patrzcie! Rękę mi podaje!

To ktoś mały, tam ktoś duży – wyciągają mnie z kałuży.

Przyszedł pies i siadł koło mnie,

kocur się przytulił do mnie,

mysz podała mi chusteczkę:

- pobrudziłaś się troszeczkę!

Widzę, że się pobrudziłam, ale za to złość zgubiłam,

pewnie w błocie gdzieś została,

NIE BĘDĘ JEJ SZUKAŁA!                                                                   RADOŚĆ

Uciekaj zimo

1. Wsiadaj zimo na sanki
i uciekaj już.
Zabierz śnieżne bałwanki,
zabierz wiatr i mróz.

Ref.: Rękawiczki i czapki
pochowamy do szafki.
Na spacerek pójdziemy,
Nie zmarzniemy już.

2 A ty zimo uciekaj
za górkęz za las
I nie marudź, nie zwlekaj,
już na wiosnę czas.

Ref.: Rękawiczki i czapki
pochowamy do szafki.
Na spacerek pójdziemy,
Nie zmarzniemy już.

[treść archiwalna]